دهانه بزرگ کشتی برای ورود کامیونها و اتوموبیل ها

شاید باورتون نشه که اینجا مردم چشم شون به تلویزیون هست که در اخبار بخش هواشناسی بگه که چند روز آینده هوا آفتابی است. ما هنوز هم برخی شبها یا صبح که بیدار میشیم بخاری روشن میکنیم.  همه اش بارون است و گاهی یک بعد از ظهر آفتابی و دوباره بارون یا ابر. 

دیشب تا دیروقت بیدار بودم و فیلم تماشا میکردم. هوای خانه بد نبود. اما سه ساعت بعد بیدار شدم دیدم سردم شده. بخاری را روشن کردم و دیگه خوابم نبرد. دوباره نشستم پای تلویزیون. یک فیلمی را نشون میداد که بنظرم در ایران زمان شاه در سینما رفته بودم. جریان سقوط یک هواپیمای آرژانتینی در رشته کوه آند  در سال 1972 بود که عده ای از آنها زنده ماندند. گروههای نجات اونها رو پیدا نکردند و مسافران مجبور شدند برای زنده ماندن از گوشت آنها که در سقوط هواپیما کشته شده بودند تغذیه کنند. بالاخره پس از سه ماه سه نفر از خود مسافران بار و بندیل می بندند و راهی میشوند که خود را به جایی برسانند و موفق میشوند. امروز پس از سالها که این فیلم را دیدم تقریبا همه قسمت های مهمش بیادم بود. 

فیلم را که تماشا کردم یک چای دبش هم دم کردم و الان هم مشغول نوشیدن و نوشتن هستم. 

صحبت سقوط شد، سال 92 یک کشتی مسافری بین سوئد و استونی با 700 سرنشین ظرف سه دقیقه به زیر آب رفت و فقط 9 نفر نجات یافتند. شب هنگام بود و همه در کوپه ها بودند و قضیه خیلی سریع اتفاق افتاد برای همین درام های شبیه کشتی تایتانیک رخ نداد. از آن پس ایرانی ها که سابقا خیلی با این کشتی ها به مسافرت میرفتند دیگر کمتر این کار را میکنند. سوئدی ها اما جد اندر جد دریانورد بوده اند و باکی از این وقایع ندارند. دلیل غرق کشتی هم جدا شدن قسمت جلوی کشتی بود که به دو لولای بزرگ وصل است که دهانه کشتی را باز میکند که اتوموبیل ها و کامیونها به کشتی وارد شوند. به علت ترک خوردن لولا ها و نیز فشار امواج در هوای طوفانی لولا ها شکسته و دهانه کشتی جدا میشود. نیازی به چرتکه نیست که معلوم شود وقتی این دهانه بزرگ از کشتی جدا شود چقدر طول میکشد که همه کشتی به زیر آب برود. 

دولت سوئد تصمیم گرفت که علیرغم اعتراض اقوام کشته شدگان حادثه اجساد را بیرون نکشد و همه کشتی را در سیمان بپوشاند و یک آرامگاه عمومی در زیر دریا درست کند. دلیل این کار هزینه نبود بلکه دلایل دیگری بود که بیاد ندارم. 

 این عکس حقیقی است و به هنگام رسیدن هلیکوپترهای نجات گرفته شده است. 

این هم از پست این دفعه که پس از نود بوقی صحبت تصادف و مرگ و سقوط آوردیم. اما در همینجا باید بگویم که مسافرت با کشتی کم خطر ترین نوع مسافرت است و پس از آن مسافرت با هواپیما کم خطر ترین است. مسافرت با اتوموبیل که مردم زیاد انجام میدهند، حتا در هنگام رفتن به سر کار که سرعت حدود نود کیلومتر در ساعت میشود خطرناک ترین نوع جابجایی است و بیشترین مقدار کشته را میدهد. لذا اگر روزانه سوار اتوموبیل میشوید نگرانی از پرواز با هواپیما یا سوار شدن بر کشتی نداشته باشید.