بازهم دوستان دیگری از آن نواحی ایمیل دادند و پست قبلی پیام گذاشتند ممنون از همگی. از عکسهای خودتان و در و دیوار بفرستید میزنیم اینجا همه باهم تماشا کنند. اگر طرفهای «مه مه دویه» (میهمان دویه) رد شدید عکس و فیلم بگیرید برایم بفرستید. اینهم عکس از خودمان که خواسته بودید. ضمنا اول وبلاگ یک عکس از یک غار گذاشته ام و شماها باید بدانید این غار کجاست. هرکس توانست بگوید نامش را بعنوان شهروند شماره یک قلعه حاجی در اینجا درج خواهم کرد.
طبیعت قلعه حاجی
خوب بازهم از طبعیت قلعه حاجی بگوییم (هرکی ندونه انگار دارم در مورد یک استان حرف میزنم). البته منظور طبیعت همان نواحی است. از گیاهانی که بصورت وحشی میرویند میتوان از نام محلی اش «اله خور» alekhour نام برد. نام دیگرش را نمیدانم. این گیاه را روی دیوار ها هم میتوان دید. و این نشان از مقاومت و توقع کم این بوته است که همه تابستان را که باران نمی بارد این گیاه آرام روی دیوار مینشیند و گذر مردمان را تماشا میکند. (شاید بیش از 6 ماه سال بگذرد و بارانی در آنجا نبارد) بسیار شبیه گیاه «کنار» است و تو گویی این گیاه خود را با طبیعت این نواحی وفق داده تبدیل به بوته شده است. برگهای الخور را بزها خوب میچرند و نیز میوه الخور پس از خشک شدن روی بوته صدای جغجغه میدهد. هیچ مصرف طبی نشنیدم برایش در نظر گرفته باشند.
«تلو» telou که همان خار بیابان باشد نیز بسییار فراوان است هرچند در اطراف ده دیگر کمتر از آن نشان است چرا که همه را در تنورها سوزانده اند. این خار بسیار خوب در تنور میسوزد و وسیله ای است برای آتش گیراندن هیزم های کلفت تر. آنرا قدیم ها با ضربه نوک بیل از زمین میچیدند و در هم می پیچیدند و بار الاغ میکردند و به خانه میبردند.
اینهم نوع دیگری از خار که در بیابانهای همه جای ایران یافت میشود.
شنگ و مقو گیاهان خوراکی هستند که در اوایل بهار میرویند و سبز پلوی خوشمزه ای با مخلوطی از یونجه بهاری میتوان با آنها درست کرد.
سرشو sershou نیز گیاهی است که در بیشتر نقاط ایران میروید و تازه و بهاری آنرا در روغن سرخ کرده و لای خیمیر نان «سیرو» به تنور میچسبانند و بسیار خوشمزه است. این گیاه بعدا تبدیل به گل بسیار زیبایی میشود. از این هم عکس ندارم و نام علمی و عمومی اش را هم نمیدانم. اگر کسی میداند بگوید در گوگل عکسش پیدا میشود و اگر نمیدانید عکس اش را برایم بفرستید. تا بعد.
مطالب عالیه احسنت
پاسخحذفبه این ارق ملی مرسی مرسی محمود بخشی
به به آقا محمود بخشی حضور شما نیز غنیمت است به امید دیدار سایر دوستان
پاسخحذفمحسن جان گياهي كه گفتي نميداني خاصيت دارويي دارد يا نه نام ديگرش به زبان محلي علي بزي گفته ميشود به ان جغجقه هم ميگويند از اين گياه براي بيماري اسهال استفاده ميكنند ودر عطاري هاي شاهرود به وفور يافت ميشود در ضمن مرسي از وبلاگ خوبت منيژه
پاسخحذفسلام.
پاسخحذفجه خوب با باز شدن این وبلاگ گویی دیدارها تازه میشه.
حس خوبی داره اینجا...
من هر موقع خاری بروی دیواری میبینم به یاد یکی از هزاران شعری می افتم که آقاجون برای ما نوه ها میخوند.شعرهایی که همیشه رسم خوب زندگی کردن را در معنایش نهفته داشت.
"من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که نا کس,کس نمیگردد از این بالا نشینی ها"