بزنیم به دنیای «معقولات» و بحثها

سلام علیک. دایی چیطورین؟ خوین؟ خوشین؟ ما که خویم و بدی نی ایم. یگ هفته ای مله مان نبودیم. یگ سر رفته بودیم    دشت و کوه و .. دایی دگه چه بوگومت. یگ آفتویی دیدوم که فقط تابستانا میشه تو این سوئدو سرد سرما ببینی.

امرو دم سحری بود که ورگشتیم مله مان. اونجن که بودم آمدوم اینترنتو ره نوگا کردوم دیدم بازم چن تا از ای وچوها، بازوم گوش به کرگی دادن و بازوم یگ حرفهایی یه چیزایی که دیگه چه بوگومت. منوم حالا که ورگشتوم این موشو لپ تاپو ره ورداشتم و اوفتادم به جان شان تا میخورد زدوم پاک شان کردوم. اگه یگ دفه دگه از اینا بوینوم دایی دگه از من گله گزاری نکنین  هرچه فحش کتره ی میکشوم به جان شیطان رجیم.

***

خوب.. پس از چاق سلامتی ها عرض به حضورتان که اگر وضع بخش نظرات وبلاگ همینجوری پیش برود و دوستان کم لطفی کنند بناچار آن را دوزمانه خواهم کرد. آزادی بیان یک طرف قضیه است. اما این آزادی در هیچ کجای جهان نامحدود نیست. انسان پیشرفته امروزین کسی است که تشخیص بدهد که حد و اندازه اش کجاست و قبل از آنکه محدودش کنند خود شرایطی فراهم آورد که دیگری چنین محدودیتی بر وی اعمال نکند. قبلا هم خدمت عزیزان عرض کردم که خود من نیز عقاید و نظرات مخصوص به خودم را دارم مثل بسیاری افراد دیگر. ما  تنها میتوانیم بر اساس علایق مشترک مان در اینجا گرد هم بیاییم و درست نیست که مسائلی که با عقاید شخصی افراد در ارتباط است در اینجا مطرح شود. من این وبلاگ را تنها برای گپ های خودمانی و حرفهایی که به مردمان این نواحی یا نوه و نتیجه های آنها در هرکجا که هستند ایجاد کرده ام. من تنها از سر اجبار و نداشتن مطلب ممکن است به مطالبی خارج از محدوده آن نواحی بپردازم. آنهم پس از دو سه ماه که به تنهایی از سیر تا پیاز آنچه را که بیاد داشتم را اول آورده ام و دیگر حرف و مطلبی برای گفتن نیست.
مثلا من ممکن است از نوعی از آبیاری در اسپانیا سخن بگویم از این رو که بتوان این روش را در ده ما نیز بکار برد یا مثلا در این تعطیلاتی که داشتم به گله های گوسفند هم برخورد کردم و یادی از ده کردم و نیز در کوهستانها گیاه درمنه را نیز زیارت کردم  میشود حرف زد. اگر عزیزی از ایران به دیدار من بیاید ممکن است شرح این دیدار را اینجا بنویسم چرا که بهرحال به نوادگان آن دیار ربط دارد. اگر عزیزی از نوه نتیجه های این نواحی هستند و در جای دیگری از جهان زندگی میکنند نیز میتوانند خبری و عکسی از خودشان بدهند ما اینجا درج کنیم.  ما همه میتوانیم در مورد درمنه و درخت و آبیاری و عروسی و خاطرات گذشتگان و بحثهای خانوادگی و غیره حرف بزنیم و عکسی اگر داریم اینجا بزنیم من میدانم که از جانب دیگران هم استقبال خواهد شد. حالا که دیگر مطالب مربوط به ده ته کشیده و عکس در و دیوار هم کمتر برای ما میفرستید مثلا عکس خودتان، کودک دل بندتان، پدر یا مادر بزرگ تان را میتوانید بفرستید اینجا بزنیم که این کودک نوه فرزند فلانی و نوه نتیجه فلانی است. یا خبر و عکس عروسی و ازدواجی از اهل ده هست حالا در تهران یا کشور دیگری زندگی میکنید برای دوستداران این وبلاگ جالب خواهد بود که از آشنایان شان خبری بگیرند یا عکسی از آنها ببینند که کجا هستند و چه میکنند. اگر به چشمه وصفه میروید یا در تهران یا شمال دور هم جمع شده اید یک عکسی بفرستید که خودتان هم در آن باشید. اگرنه عکس فرستادن از در و دیوار شهرهای شمال یا تهران چیز تازه ای برای خواننده ندارد. یا مثلا در زیر عکسی از من در ساحل دریای مدیترانه می بینید. ویژگی این عکس دریای مدیترانه نیست چرا که از این عکس زیبا تر در اینترنت هزاران میتوان یافت. ویژگی عکس در این است که یکی از نوادگان قل پایین اونجن استیده! نمونه دیگر من در یکی از مطالب نظر به اینکه مطلبی در مورد محل درس خواندن پدرم در بندر گز نوشتم به همان مناسبت عکسی هم از آنجا گذاشتم. اما اگر عکسی از اصفهان یا برج میلاد تهران در اینجا بگذارم هرقدر هم زیبا باشد چندان برای شما جالب نخواهد بود چرا که بهتر از آنرا در اینترنت پیدا میکنید.
دیگر اینکه اهالی را اینجا جمع کنیم و برای شان کلاس بگذاریم و تبلیغ عقاید مان را بکنیم همانگونه که ملاحظه فرمودید مشکل آفرین میشود. و درست هم نیست که اینجا برای مردم کلاس بگذاریم که اینجوری فکر کنید خوب است، فلان شخصیت فلان حرف را زد و از این گونه حرفها. همانگونه که ملاحظه کردید برخورد عقاید هم بوجود آمد و «ما برای وصل کردن آمدیم». هرکسی امروزه نگاه خودش را به جهان دارد و اگر در این مورد نیازی داشته باشد میرود جای دیگری تامین میکند. فکر نمیکنم که نیاز به توضیح بیشتر در این مورد باشد .. پس دایی وخی یگ چایی بیار ایسه مهمانا.

***

عرض به حضورتان که مدتی که نبودم با همسرم رفته بودیم به جزیره کرتا Crete متعلق به یونان  در دریای مدیترانه که دیداری با نور آفتاب داشته باشیم. در اروپا رفتن از این کشور به آن کشور به همان راحتی است که مثلا از تهران بخواهید به تبریز یا شاهرود بروید. هیچ درد سری ندارد. بلیط هواپیما ارزان تر از بلیط قطار است. بلیط و هتل را با اینترنت بگیر و در فرودگاه هم فقط پاسپورت و شماره بلیط که از اینترنت گرفته اید کافیست. به همین جهت مردمی که در سوئد زندگی میکنند تقریبا هر سال به یکی از کشورهای گرم تر نظیر اسپانیا، پرتقال، ترکیه، یونان یا برخی کشورهای شمال آفریقا مسافرت میکنند.

اگر به خاطر داشته باشید در یکی دو مطلب قبلی در مورد اهمیت نور آفتاب برای سلامتی نوشته بودم. اغلب سوئدی ها هر سال خودشان را به یک سرزمین پر آفتاب میرسانند چرا که اینجا فقط در طول تابستان برخی روزها آفتابی میشود. بقیه اش یا ابری و یا نیمه ابری و یا آفتاب بی هور و نور است. اما نکته عجیب این است که زمستانهای نصف بیشتر سوئد از زمستانهای تهران گرم تر است! در سال شاید ده پانزده روز درجه حرارت به کمتر از منهای 5 درجه سانتیگراد برسد. بقیه زمستان معمولا بین صفر تا دو درجه در نوسان است و باران زیادی می بارد. 

خلاصه آفتاب کرتا سخت چسبید. گل رز صورتی خوش بویی که اون بالا می بینید در کرتا یافتیم. در سوئد هم گل رز هست اما بوی خیلی کمی دارد.

اما جالب تر از همه زیارت «درمنه» بود. در این جزیره بوته های دشت شبیه ایران فراوان است و از جمله آنها گیاه «درمنه» است. فکر میکنم درمنه همان «آویشن» باشد. در غذاهای یونانی آویشن بسیار بکار برده میشود.

به یاد درمنه های چشمه وصفه در کنار دریای مدیترانه. دیدار با درمنه برایم عزیز تر بود تا دیدن دریای زیبا

نظر به خشک بودن گیاهان منطقه اجازه برپایی آتش  با بوته های درمنه و حس بوی خوب آن نبود چرا که احتمال آتش سوزی میرفت. تابستان سال گذشته بخشهای بزرگی از یونان که درختهای زیتون فراوان داشتند در آتش سوخت. اگرچه این قسمت از دریا بسیار دیدنی بود اما دیدن درمنه و بوییدن آن صفای دیگری داشت. 

 اینهم بخش زیبا و عجیبی از دریا. اینجا روز سوم بود و چهره من نیز در اثر سه روز آفتاب گرفتن پیوسته مثل آجر تنوری شده. در این بخش میتوان صدها متر در بین دو قسمت از خشکی راه رفت و آب تا زانو بیشتر بالا نمی آید. به دلیل آهکی بودن جنس خاک سرزمینهای اطراف دریای مدیترانه آب در یا در این نقاط بسیار زلال است و البته که از لحاظ صفا و زلال بودن و خوشگوار بودن به پای آبشار زیبای «چاله بنگ تقی» در ناحیه شمال مملکت قلعه جاجی نمیرسد.. بعله.

نکته جالب دیگر شباهت چهره ایرانی ها و یونانی هاست. قبلا هم گفته ام که ما احتمالا با یونانی ها پدران مشترک داشته باشیم. یک بار خشایارشا و داریوش بزرگ یونان را تسخیر کرده اند و یک بار هم اسکندر از ایران هم گذشت و به مرز هند و چین هم رسید. اما تصور نمیکنم که اسکندر جرات کرده باشه پایش را به مرزهای مملکت قلعه حاجی گذاشته باشه که اگر میگذاشت پدران ما با یک بیل چنان به سرش میتوفتن که مغزش از دهنش بزنه بیرون. حالا شاید زورشان به حداده گی ها یا دملایی ها رسیده باشه اما با قل پایین از این شوخی ها نمیشه کرد.

خوب، اینهم از مطلب امروز. بازهم از این تعطیلات خواهم نوشت. بابت عکسها و مطالبی شما عزیزان نفرستادید خیلی ممنون، بازهم از این کارها نکنید و تا دیدار بعد .... بدرود.