عروسی پرنس مهرداد

عکسهای این سری از مژگان

این روزها همش عروسی برقرار است و عروسی پرنس مهرداد هم برقرار بوده است و از سیزده بدر تا امروز در قلعه ملت مشغول ساز و ضرب و پایکوبی هستند. جای ما هم خالی و به داماد و عروس و خانواده شان تبریکات صمیمانه میگوییم. 

***

من برای مدتی گرفتارم و نمیرسم مطلب بنویسم یا حتا پیامها را چک کنم. چند نفری پیامهای سیاسی گذاشته بودند که پاک کردم. بهرحال از سانسورچی محترم (اسم محترمانه ترش را بلد نیستم) تقاضا میکنیم این مدت را زیر سبیلی در بفرمایند ما اگر برسیم خودمان جارو را بدست میگیریم. بعدش هم با این ده بیست نفر که از سر تفنن به اینجا سر میزنند و یکی دوتا از آنها چیزکی میپرانند عرش اعلا آنقدر محکم هست که تکان نخورد. لذا جای نگرانی نیست. 

حالا که صحبت این حرفها شد یک مطلبی را بگویم که چندی پیش یکی از عزیزان میگفت این که تو خیلی صاف و ساده در اینترنت جیک و پیک ات را بیرون ریخته ای مقداری خطرناک است. در پاسخ گفتم که در دنیای امروز دیگر کسی نمیتواند پنهان شود. کافیست که شما با نام اصلی تان صاحب تلفن یا خانه یا ماشین باشید یا چیزی خریده باشید و بطریقی نام و آدرس تان در جایی ثبت شده باشد. براحتی شما را پیدا میکنند. یعنی آنکه دنبال پیدا کردن شماست شما را پیدا میکند. یکی از دلایلی که من در حین انجام کارهای سیاسی ام خودم را پنهان نمیکردم توجه به همین واقعیت بود. یک چند سالی خیلی سروصدا میکردم و مقالاتی مینوشتم و در تلویزیون فعال بودم و این حرفها. و با توجه به اینکه صدها نفر از من مهمتر و 

پر سروصدا تر وجود داشتند که راست راست راه میرفتند و اتفاقی برای شان نمی افتاد من چرا نگران باشم؟ وانگهی، مثلا از دست من و امثال من چه کاری ممکن است بجز حرف زدن بر بیاید؟ به نظر من اعمال کارهایی نظیر ترور شاهپور بختیار در پاریس یا سایر ترورها کارهای عبثی بود که به دلیل تازه کاری هیات حاکمه جدید انجام گرفت. من با همان تجربه کمی که داشتم همان زمان هم گفتم این چه کار ابلهانه و عبثی بود که اینها مرتکب شدند و برای خودشان بدنامی خریدند؟ مثلا بختیار چه کاری از دستش بر می آمد؟ یا بقیه مخالفین در خارج از کشور هرگز و هرگز کسی در داخل صدای شان را نشنید و در در پر سروصدا ترین شرایط کسی بخاطر آنها انگشتش را تکان نداد. و وقتی تهدیدی در کار نباشد چه جای ترسیدن از این صداها؟ این چه حماقت بود که افرادی را برای ترور این یا آن آدم که یاوری هم نداشت می فرستادند. خلاصه سالها گذشت تا دوزاری شان افتاد که بابا اصلا بهترین عمل در مقابل ما مخالفان در خارج همانا اهمیت ندادن است. بسیاری از ما خاموش شدیم و بسیاری دیگر مان بصورت مقاله یا مصاحبه یک نقی میزنیم. در تلویزیونهای ماهواره ای از سر تا پای  حضرات را رفته اند و در صفهای نان و گوشت در داخل ایران نیز حرف بسیار است اما هیچکدام اینها در عمل تهدیدی نیست. تهدید روزهای تظاهرات میلیونی «خس و خاشاک» بود که از حضرات از سر گذراندند. حالا دیگر سانسور کردن چس مثقال وبلاگ با چند نفر که دور هم خصوصی جمع میشود تنها نشان از ادامه نادانی های سی سال پیش در برخی کسانی است که نگرفته اند موضوع چیست. بهتر است که این قبیل کسان قبل از اقدام به هرکاری نظر بالاترها را بپرسند که بابا اصلا به اسم بدنامی اش میارزد که یک وبلاگ متعلق به یک در دهات با چند تا در و همسایه را سانسور کنیم یا نه. اینجا این حرفها را سانسور کردیم توی کوه و باغ هم میخواهیم گوش بخوابانیم ببینیم چی میگن؟ سانسور کردن چنین وبلاگی حالا هرچه هم نوشته باشد آیا نشان ضعف نیست؟ پایین آوردن حتا شان سانسور نیست؟ حالا یک کانال تلویزونی با میلیونها بیننده را بزنند باز قابل فهم است. اما اینجا.. بگذریم. حرفهای خوب خوب بزنیم. بقول صمدآقا حرفهای خوب خوب مثل کیک.. چولوکوفاف، بستنی و از این جور چیزا.

بفرما. مثلا وقت ندارم بنویسم کلی نوشتم. باشد تا نوبت بعد. امروز که این مطالب را مینویسم در منزل یکی از دوستان در جنوب سوئد حضور داریم و یکی دو روزی اینجا هستیم و فردا داریم بر میگردیم. جایتان خالی  یک جا در گوتبمرگ مهمانی آبگوشت دعوت داریم و باید خود را برسانیم تا از غافله عقب نمانیم. خلاصه این چند روز گیر شکم و این حرفها هستیم و شاید نرسم بنویسم مواظب خودتون باشید.